Times flies when you're having fun!

Hallo allemaal,

Inmiddels al weer een maand in het mooie Ghana! Time flies when you’re having fun! Ik wilde al zo lang een keer naar Afrika, maar om hier nu echt te zijn is toch best onwerkelijk. Al heel veel mooie dingen mogen zien en er zullen vast nog vele volgen. Ook al zoveel mogen leren in het ziekenhuis over de manier van werken in een ander land en bij een andere cultuur, waar ik erg dankbaar voor ben.

9-5-16 & 10-5-16

Twee normale werkdagen. Om 6 uur uit bed en om half 8 melden in het ziekenhuis. Maandag een dagje OPD gehad. Heel de dag controles van patiënten meten. Uit het werk hebben we boodschappen gedaan voor het avondeten en met alle 9 meiden een heerlijke macaronischotel op. Het was de eerste keer dat we met alle meiden aan tafel zaten, echt leuk!

Dinsdag heb ik weer een werkdag op de Emergency gehad. Ik moest een bloed sample bij een vrouw afnemen en vervolgens deze bij het lab afgeven. Hier moeten mensen direct betalen voor het buisje bloed, anders gaat het lab niets onderzoeken.

Verder heb ik geprobeerd mezelf een beetje te verdiepen in de patiënten folders, alleen het handschrift van de doktoren is net als bij die van ons, onleesbaar haha. Wanneer je het hier aan een collega vraagt krijg je wel een korte beschrijving, maar toch niet alles te weten over een patiënt.

Om half twaalf begon het ineens te stormen. Vanuit het niets begint het hier met waaien en begint de lucht te verkleuren en dan weet je dat het binnen 10 minuten storm is en een harde en meestal lange regenbui op komst is. Die zijn wel heerlijk, want daarna is het heel de dag verkoeling.

’S Avonds op tijd naar bed, maar ik trof beestjes aan, dus de eerste 3 uur niet geslapen. Alles uitgeklopt en blijven inspecteren. Door de extreme regenbuien en storm waaien er meer beestjes naar binnen. Ze zeggen dat je eraan went, maar ik en beestjes gaat nooit wennen haha. Vindt het al een wonder hoe ik me staande hou tussen alle insecten.

11-5-16

Vandaag weer een dagje OPD, want de emergency was helemaal leeg. Best wel druk gehad, want ik moest veel alleen doen, omdat mijn collega besloot om naast mij te gaan slapen haha. Ja, ik hoor jullie denken: ‘slapen op het werk?’ Maar het is hier normaal dat mensen even tussendoor een klein dutje kunnen doen en dus moeten wij het maar doen, de diehards!

’s Middags uit het werk zijn we met 6 meiden even naar de markt in Ada-Foah (onze verblijfplaats) geweest. Hier hebben de meiden een aantal kloffen (stukken stof) gekocht om jurkjes of rokjes van te laten maken. ’s Avonds zijn we met z’n allen op straat Indomie gaan eten. Dit is noodles met worstjes, ei en groente. Ik hou niet van het meeste lokale eten, maar dit is erg lekker! Nog lekker wat gedronken bij Freedom als afsluiter en daarna naar bed toe.

12-5-16

Vandaag zou onze eerste dag naar de communities worden. Dit betekent dat je niet naar het ziekenhuis gaat, maar naar de dorpjes eromheen om baby’s te wegen (aan een boom wel te verstaan), injecties te geven en soms voorlichting te geven.

We moesten om half 9 bij het ziekenhuis verzamelen, maar daar kregen we al snel te horen dat er een regenbui op komst was. We hebben tot 10 uur gewacht en toen vertelden onze collega’s dat we niet meer gingen, want de regenbui wilde niet ophouden, en de wegen zijn hier dan erg modderig en glad. Best jammer, maar volgende week donderdag kunnen we weer mee. Het was trouwens voor het eerst in 4 weken gewoon echt koud! Dat kan je hier niet vaak zeggen haha.

Wat wel fijn was, is dat we spontaan naar huis mochten. We werden niet meer terug verwacht in het ziekenhuis, omdat het dus een community dag voor ons zou zijn en mochten dus naar huis toe. Best wel fijn, want ik had super slecht geslapen dus dit heb ik ‘s middags even ingehaald.

’s Avonds even geskyped met mama en met opa en oma en toen merkte ik toch wel dat ik even last van heimwee had. Gaat snel weer over, maar dan besef je toch hoeveel je om je familie en vrienden geeft.

‘De taal van Ada-Foah’

We hebben deze week ook een aantal woorden geleerd die de lokale omgeving hier gebruikt:

·         Okada betekent motor. Dit zeg je tegen een motor op straat en dan weet diegene dat je mee wilt rijden en dat hij moet stoppen.

·         Monatui (monatwee) betekent rustig aan. Dit hebben we soms nodig bij de mensen die op je af komen bij het lokale taxi kruispunt haha. Soms ben je de taxi nog niet eens uit en ze staan al met hun handen door de ramen te roepen dat je bij hun op de motor moet komen. Tegenwoordig roepen we Monatui en kalmeren ze een beetje haha.

·         Ongesamina betekent hoe gaat het met je. Dit vragen mensen best vaak.

·         Ingesamina betekent goed en met jou. We weten inmiddels dat we dit kunnen antwoorden wanneer mensen dus ongesamina vragen.

·         Tjappee okomo betekent dat gaat je niks aan. Heel veel mensen komen op je aflopen en vragen waar je naar toe gaat. Dit moet je niet tegen iedereen zeggen. Mensen uit het dorp hoeven niet te weten waar je woont. Ze weten ongeveer wel waar de ‘blanken’ wonen, maar je hoeft hier geen antwoord op te geven tegen de bevolking.

·         Opino betekent dankjewel.

·         Ayekoo betekent goed werk. Dit krijg je in het ziekenhuis wel eens te horen omdat je een verpleegkundige bent of op straat wanneer je een waterzak tilt.

13-5-16

Dit was alweer de allerlaatste dag op onze afdeling Emergency/OPD. Toen we aankwamen was alles leeg, letterlijk. Alle bedden, kastjes, stoelen etc. was naar buiten gereden, omdat alle muren geverfd moesten worden. Best gek dat je zomaar het ziekenhuis naar buiten kan verplaatsen, maar hier kan alles haha. Mensen moesten buiten wachten en er waren hokjes gemaakt voor de controles en voor de doktoren. Ik heb zelf heel de ochtend op de wondkamer gestaan en mogen assisteren. Als eerste kwam er een jongetje van 7 jaar met een grote gele wond op z’n voet en ook aan de onderkant. Het zag er best erg uit, maar toen het jongetje begon te huilen van de pijn en angst toen we het verband moesten wisselen en de wond schoon moesten maken, werd hij gelijk door zijn moeder geslagen. Het is hier blijkbaar een schande om te huilen voor zulke dingen en zo wordt je dus ook opgevoed. Ik had er best wat moeite mee om het jongetje zo te zien, want de wond was niet niks.

Wat ik hier verder aan wonden heb gezien zijn erge decubitus wonden, verwijderde vingertoppen, nagels die ontbreken, hondenbeten, motorongevallen, geamputeerde benen etc. De wonden zien er hier best smerig uit en ik heb ook het gevoel dat ze soms veel erger worden dan genezen na een bezoek in het ziekenhuis. Soms voel je echt je maag draaien haha. Ook al ben ik dan student verpleegkundige, de dingen die je hier ziet zijn meestal niet fraai. Maar aan de andere kant, je ziet de meeste dingen zoals hier niet in Nederland, of lang niet zo erg, dus ik ben heel blij met de ervaring die ik hier op doe en hetgeen wat ik allemaal mee krijg.

’s Middags gedag gezegd tegen het personeel van de afdeling en naar huis gegaan. Best een gek gevoel, want je hebt nu best wel een band met sommige collega’s opgebouwd en dan ga je ineens weg. Maar dit heb je natuurlijk altijd en het was weer tijd voor iets nieuws. Maandag beginnen we bij de verpleegafdeling van het ziekenhuis.

‘Lovely barbecue’

’s Avonds hebben we met alle meiden en Percy (onze huisbewaker) gebarbecued. Dit was echt heerlijk. Huisgenoten hadden in de Accra Mall beef en kip gekocht en wij hebben allemaal iets lekkers gemaakt. Iemand had aardappelen uit de oven gemaakt, weer een ander pastasalade en ik had gevulde eieren en knoflooksaus gemaakt. Alles was heerlijk en ook mijn gerechten waren snel op. Erg gezellig met z’n allen en even een keer wat anders als pasta, rijst of noodles. Na het barbecueën nog even geskyped met papa, Jacqueline, Ben en Mirjam en daarna naar bed.

14-5-16

Het was weekend dus we konden lekker uitslapen, maar we waren om 7 uur klaar wakker. Het tijdschema ligt hier toch heel anders. Je gaat rond 9 of 10 uur slapen en om 6 uur ben je er uit om te gaan werken. Eerst lekker de was gedaan in de tuin en daarna wat gelezen. In de middag zijn we naar Maranatha geweest. Hier zijn we al een keer eerder geweest. Dit is een strandtentje aan de Volta rivier en aan de andere kant de zee. Hier gezwommen en later leuke bierspelletjes gedaan. Geprobeerd in de zon te liggen, maar de wind was zo sterk dat het zand zeer deed tegen je lichaam. Verder nog gedanst en om 12 uur naar huis gevaren. We waren rond een uur of 1 ’s nachts thuis en toen besloten we nog naar een studentenfeest in ons dorp te gaan bij Tsjarley Kopey. Wat een gekkenhuis, maar wel heel erg leuk! Hier hebben we dan ook nog tot in de late uurtjes gefeest.

15-5-16

Gisteren hebben we eerst uitgeslapen na onze stapavond haha. Daarna zijn ik, Kyrea, Myrthe en Ayse naar Aqua Safari Resort gegaan. Hier werkt Ayse en ze had al vaker gevraagd of we een keer mee gingen. Ik stond even stil toen ik aankwam. Het was er echt zo prachtig. Het bleek ook het meest luxe, mooiste en grootste resort in de wijde omgeving en ik snapte wel waarom. Ik had echt even het gevoel dat ik in een ander land op vakantie was. Het lag aan de Volta rivier en er waren zelfs paarden en flamingo’s.

Aqua Safari Resort is voor de Ghanezen en mensen met geld. Het nadeel is dat de Ghanezen die hier komen dit ook heel erg laten blijken en echt super arrogant zijn, ook naar het personeel. Dit vind ik niet kunnen, maar al je dus een Ghanees met geld bent, laat je dat weten ook.

We hebben in ieder geval heerlijk wat gegeten en gedronken en wilde weer gaan, toen plotseling een man vroeg of we een fotoshoot wilde doen, zodat ze die voor hun website kunnen gebruiken. Er zijn echt honderden foto’s gemaakt en we krijgen ze morgen allemaal gratis op een stick mee naar huis, echt super benieuwd hoe ze geworden zijn. We voelde ons echt even fotomodellen voor één dag haha.

Kortom, ik heb een super leuk weekend gehad. Morgen is mijn eerste dag op de nieuwe afdeling in het ziekenhuis.

16-5-16

Vandaag precies 4 weken in Ghana! Wat vliegt de tijd, echt niet normaal!

Vandaag hebben Kyrea en ik onze eerste werkdag gehad op onze nieuwe afdeling. De IPD. Dit betekent In Patient Department, wat kortweg wil zeggen ‘verpleegafdeling’. Er zijn hier 3 kamers voor vrouwen, in totaal 16 bedden, 2 kamers voor mannen, ook 16 bedden, 1 kamer voor kinderen, in totaal 8 bedden en een VIP kamer. Dit is een 1 persoons kamer voor mensen met meer geld en dus meer privacy en een airconditioning.

We zijn begonnen met het checken van de gezondheid van de patiënt en vervolgens hebben we alle bedden verschoond. Daarna mocht ik mee met de wond ronde en Kyrea met de katheter rond. Ik ben eerst bij een baby geweest die een buikwond had. Toen we het verband er af haalde, zaten er tientallen wormen op de wond. Het was dus gaan broeien en het verband had er te lang opgezeten. De moeder had te lang gewacht met langskomen. We hebben alles schoongemaakt en opnieuw ingepakt. Daarna heb ik meegekeken bij een man met een flinke decubitus wond op z’n voet. Ik vond het raar toen ze vroegen of ik de mondwater/desinfectie aan wilde geven. Ze deden dit op de wond en alles begon te bruissen en sloeg wit uit. Echt apart om te zien, maar het is dus voor desinfectie en het gele van de wond los te krijgen. Het was de eerste keer dat ik ook ineens niet goed werd. Het werd wit voor mijn ogen en ik begon te trillen, dus ben gelijk even gaan zitten en heb wat water gedronken. Die wonden moet ik toch nog even aan wennen hier haha.

Nou ik heb jullie weer een boekdeel aan informatie gegeven en gefeliciteerd je hebt eindelijk het einde bereikt haha. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mijn blogs te lezen en een beetje kunnen zien wat ik hier allemaal in het Afrikaanse land meemaak.

Ik heb trouwens net te horen gekregen dat op de fotoshoot 400 foto’s zijn gemaakt, ik ga ze dadelijk zelf eens bekijken en daarna zullen er een aantal op Facebook belanden.

Tot de volgende blog allemaal,

Liefs Brenda