Goede tijden, slechte tijden!

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een nieuwe blog heb geschreven, vandaar dat het maar weer eens tijd werd voor een nieuw verhaal. Inmiddels al 9,5 week op camp in Amerikaa, nog een weekje te gaan en dan eindelijk reizen!! Zoo veel zin in! Reisbestemmingen worden hoogstwaarschijnlijk New York, Los Angeles, San Fransisco, Las Vegas en de Grand Canyon. Morgen gaan we alles boeken, dus kan niet wachten!!!

Sessie 4 is vandaag (maandag) afgelopen. Afgelopen twee weken zijn geweldig geweest met onze oude campers en drie nieuwe die ook alle drie geweldig waren. De twee weken waren eigenlijk hetzelfde als de eerste 4 weken van camp, veel activiteiten en heel veel plezier en zingen, maar omdat we nu bijna al de campers al kenden ging alles veel soepeler en gemakkelijker.

Mijn eerste vrije dag in sessie 4 ben ik met vijf andere meiden gaan 'tuben'. Dit is met een rubberen opblaasband 2 uur door watervallen in de bergen van Phoenicia naar beneden door de rotsen. Sommige stukken waren super eng, maar het was zo leuk om te doen! Na het tuben hebben we heerlijk gegeten in een nabijgelegen restaurant. Nou is al het eten vergeleken met het eten op camp goddelijk, haha.

Mijn tweede vrije dag verliep iets anders dan gehoopt. Mijn vrije avond heb ik met twee andere Nederlands gezellig wat gedronken in het motel naast camp en daarna ben ik in het motel blijven slapen. Daar werd ik helaas om 6 uur in de morgen gebeld door mijn moeder met het verdrietige bericht dat mijn opa was overleden. We zagen het helaas aankomen, maar toch gaf dit een behoorlijke klap. Het eerste wat ik in de ochtend heb gedaan was het zoeken naar vluchten naar huis. Uiteindelijk heb ik hier met mijn moeder en familie over kunnen praten en heb ik besloten die dag nog niets te beslissen.

De twee Nederlanders waar ik de avond mee had gedronken hadden me overtuigt toch met hun mee te gaan naar Woodstock, een plaatsje waar je vooral veel hippies en accesoires ziet, om mijn gedachte wat op een ander onderwerp te zetten. Ik wilde helemaal niet mee, maar uiteindelijk ben ik toch blij dat ik meegeweest ben.

Terug naar mijn camp en mijn campers; Ik heb zoveel van ze mogen leren, waar ik super dankbaar voor ben! Ik heb veel ups en down gehad deze zomer, vooral het overlijden van mijn opa, maar mijn campers en mede counsellors zijn er altijd voor mij geweest en hebben mij ervan weten te overtuigen, hoe moeilijk ik die keuze ook vond, om toch op camp in Amerika te blijven. (Mede dankzij de wijze woorden van mijn moeder).

Morgenochtend ga ik weer met de bus mee naar Long Island om de campers naar huis te brengen. Woensdag zullen wij de nieuwe campers op gaan halen. Dat zal best een uitdaging worden. Wij krijgen 5 nieuwe jongens, allemaal met autisme, die 's nachts weinig slapen, veel wegrennen en kunnen slaan en bijten. Toch neem ik graag de nieuwe uitdaging aan!

Weltrusten allemaal en tot de volgende blog,

Liefs Brenda

We hebben een verjaardag van onze camper mogen vieren die 25 jaar geworden is, wat super leuk om daar bij te mogen zijn.