First couple of days in Africaa!
Hallo allemaal,
Maandag was het dan zover, onze reis naar Ghana. Eerst nog even afscheid genomen van mama en vriendinnetjes en daarna naar Schiphol gereden. Om half 4 hadden wij onze 6,5 uur durende vlucht, die uiteindelijk reuze mee viel. We zijn over Parijs en de Pyreneeën gevlogen. Je zag het aardoppervlak veranderen van huizen, lichtjes en groen naar witte bergen en vervolgens eindeloze bruine zandvlaktes. Onderweg leuke films gekeken, waaronder Magic Mike xxl en nog een kaartspelletje gedaan.
Uiteindelijk rond half 10 ’s avonds aangekomen in Accra (de hoofdstad van Ghana), waar we nog dik een uur in de rij hebben gestaan voor beveiliging. Ashley (de begeleidster) stond al op ons te wachten bij buitenkomst. Wat was het warm!
Het is hier overdag rond de 35 graden en ’s nachts rond de 25 graden, dus je zweet je helemaal rot. Gelukkig loopt iedereen hier met druppels op het voorhoofd en vlekken in de kleding haha. Vanaf het vliegveld zijn we naar een soort motel/hotel gereden en hebben daar gedoucht en zijn gaan slapen. Helaas door de hitte nog geen 2 uur kunnen slapen, maar dat mag de pret niet drukken.
Dinsdag hebben we om 8 uur ontbeten bij het hotel en zijn we om 9 uur naar de Accra Mall gegaan. Dit is een heel groot overdekt winkelcentrum in Accra. Hier hebben we gelijk een Ghanees simkaartje, een internetbundel en wat boodschappen gehaald.
Vanaf de Accra Mall gingen we naar onze eindbestemming: het Bana Huis. Dit is het huis waar wij met 7 andere Nederlandse meiden verblijven. Dit is in het plaatsje Ada-Foah. De reis duurde ongeveer 2 uur met de taxi. Het uitzicht is super mooi op sommige plekken, overal palmbomen, groen en zandwegen, maar aan de andere kant zie je ook de armoede: de half gebouwde hutjes, de vervuiling op de straten, allerlei eten langs de weg om aan geld te komen, mensen op blote voeten etc.
Eenmaal aangekomen in Ada-Foah zijn we eerst naar de naaister gegaan om onze zusterpakjes te laten aanmeten. Hier wordt een stuk stof gekocht of kan je zelf kopen en maakt de naaister er persoonlijk een jurkje of rokje op jou maat van.
Daarna zijn we naar ons huis gegaan en hebben daar de andere meiden ontmoet, onze koffers voor een deel uitgepakt en gedoucht. (je douchet hier wel 2 tot 3x per dag vanwege de hitte). Daarna zijn we achterop de motor met zijn allen naar Swagger Beach geweest. Het vervoer gaat hier per taxi, troto (soort busje) of motor. Je houdt gewoon je hand opzij en er stopt iemand en je kan instappen of achterop en zeggen waar je naar toe wilt. Dit vond ik best eng, want in Nederland wordt je opgevoed met de gedachte nooit met vreemden mee te gaan, maar blijkbaar kan je hier (bijna) iedereen vertrouwen en dit is dus de normale gang van zaken hier.
Bij Swagger Beach nog wat gedronken, daarna met zijn allen uitgegeten en nog wat gedronken bij de plaatselijke ‘stamkroeg’ (een tentje met een klein barretje) en vervolgens lekker naar bedje toe om 10 uur.
Vandaag zijn we om 8 uur naar het ziekenhuis gereden waar wij de komende 3 maanden gaan werken. We hebben de afdelingen, de arts en de hoofdzuster ontmoet. Allemaal heel vriendelijk. Het ziekenhuis is heel anders dan een ziekenhuis bij ons. Ze hebben hier niet de apparaten en de mogelijkheden die wij hebben, de hygiëne is een stuk minder en mensen worden op een krotje bij elkaar in een kamer gestopt. Vrijdag zal onze eerste werkdag worden in het ziekenhuis, beginnende op de afdeling OPD. Dit is een afdeling waar mensen binnenkomen met klachten, je alle controles doet en ze vervolgens medicatie geeft of doorstuurt naar een arts of de Emergency. Ik ben best zenuwachtig, maar super benieuwd.
Tot slot vanmiddag heerlijk een boottocht gemaakt naar een marktje, waar we een klof (een stuk stof waar de naaister een jurk of rokje van kan maken) gekocht en daarna naar ‘Meet me there’. Dit is een paradijselijk stukje strand met een barretje vlak aan de zee. Heerlijk gezwommen, wat gedronken en ’s avonds naar huis gegaan waar we met 3 meiden een salade hebben gemaakt. Het is hier nu half 10, dus bij jullie half 12. Ik lig lekker op bed, heb net gedoucht en ga zo lekker slapen.
Na deze hele lange blog zijn jullie weer een beetje op de hoogte van de eerste indrukken en wat ik allemaal heb meegemaakt de afgelopen 3 dagen. J
Welterusten voor nu en tot snel!
Liefs Brenda
Petra Weijers (dochter van Theo Den Engelsen) (Theo van de computer) is in 2003 op dezelfde plaats geweest als waar jij nu zit. En Ook hetzelfde ziekenhuis!
Klinkt nu al als een super ervaring! Fijn dat je veilig bent aan gekomen en ik hoop dat je een super tijd gaat hebben daar! Heel veel succes nog!
Xxx Kim
Ik heb de link naar je website met reisverslagen gekregen van je klasgenoten, omdat ik benieuwd was hoe het met jou (en Kyrea) gaat. Ik lees dat je inmiddels een beetje bent geacclimatiseerd in Ghana. Ik wens je heel veel succes met je stage; het zal heel bijzonder zijn om de mensen daar te kunnen en mogen helpen! Take care!
Marieke (docent Engels)
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen.
Zag vandaag een foto van jullie uniform. Schattig.
Groetjes,
Jose